04.01.2020
'Kendi hayatını çizmede kalemini kimseye verme.'
Güzel bir günden kendime merhaba.Bugün için, kendim için, hayatım için şükrediyorum.Bugünün anlam ve önemine bakacak olursak; evet benim için anlamlı bir gündü.Planlarımın hiçbirini yapmadım.Çok geç bir vakitte kalktım, hiç ders çalışmadım.Çokça gülüp eğlendim.Ve hiç pişman olmadım, hala da pişman değilim.Ailemle o kadar güzel vakitler geçirdim ve düşündüm ki sanki bütün herkes sönmüş, bizim ışığımız parlıyor.Ve bana böyle güzel bir aileyi geç vakitte de olsa verdiği için Allah'a şükrediyorum.Aile o kadar önemli bir kavram ki.Size bin de katabilir, bin de eksiltebilir.Ailemizi biz seçemiyoruz malesef. Ve etrafımdaki kişilere bakınca herkesin ailesinde kabullenemediği, yadırgadığı şeylerin olduğunu görüyorum.Anlayamadığım şey;yahu insan onca yıl ailenlesin. Birbirinizin huyunu,suyunu bilmeniz gerekir.Değiştirmeye çalışmak yerine onları olduğu gibi kabullenince ve ortak yönlerinizden yola çıkınca inanın, mutlu olursunuz. Şuan bir okuyucum yok ama bir gün bu satırları okuyan olursa diye yazıyorum bunları.'Evet bugün ailemle çok eğlendim, çok mutlu oldum.' diyip hava atan biri gibi görünmemek için yazıyorum. Size ailenizle mutlu olma formülünü veriyorum. Birbirinizi tanıyın öncelikle.Ve mutlu olma yollarını araştırın. Araştıran bulur zira bulanlar araştıranlardır. Eğer ki ailesini kaybetmiş bir okuyucum varsa öncelikle özür dilerim.İnan ki Allah sana bir anne/baba olarak görebileceğin birini elbet hayatına verecektir.Ve o mutluluğu bir gün yaşarsın. Üzülme ve inan. Ben inandım ve şimdi yaşıyorum.Diğer bir konuya gelecek olursak otobüste çok sevdiğim kitabı okudum.Ve o kadar etkiledi ki ağlamamak için zor tuttum kendimi.Yazarın kaleminde, sözlerinde, her şeyde kendimi gördüm.65 yaşındaki bu güzel yazarda kendimi görüyorum şuan.Yaşlarımız sadece birer sayı, bizler aynıyız.Beni etkileyen o satırları anneme okuttuğumda ise o da ağladı. Meğer annem de bizdenmiş.Tüm o satırları buraya yazamam elbet ama kitap bitince önereceğim mutlaka.Sadece birkaç şey yazabilirim hepsini yazmak istesem de.
'Başkalarının senin hakkında ne düşündüğünü dert ettiğin sürece onlar senin sahibin olur.Ancak kendin dışında bir başkasından onay alman gerekmediği zaman kendine sahip olabilirsin.'
'Artık kesin olarak bildiğim bir şey var. Her neden korkuyorsanız, korktuğunuz şeyin hiçbir gücü yoktur. Güçlü olan korkunuzdur. Korktuğunuz şey size dokunamaz ama korkunuz elinizden hayatınızı alır. Ona her boyun eğdiğinizde siz gücünüzü kaybedersiniz, korkunuzsa güçlenir. İşte bu yüzden önünüzdeki yol ne kadar zor görünse de endişenizden sıyrılıp ileri doğru adım atmaya karar vermelisiniz.'
'Ancak kim ve ne olduğumuza sahip çıkarak hayatı dolu dolu yaşayabileceğimizi kesin olarak biliyorum.Bir zamanlar olduğun kişi olabileceğin yalanına inananlara üzülüyorum.Yaşayabileceğiniz en iyi hayatı yaşamanın yolu reddetmek değildir. Her anı sahiplenmek, burada ve şimdi hakkını kullanmaktır.'
Hayatımın bir bölümünü başkalarını düşünerek yaşadım.'Şu ne der, bu ne düşünür?' Benden şu bekleniyor, bunu yaparsam yargılanırım diye düşüne düşüne geçti hayatım. Şuan o yaşadıklarımın bana ne mi katkısı oldu ? Bir avuç pişmanlık. Benim hayatımı yönlendirmelerine izin verdiğim için kendime, yıllarıma yazık ettim. Ama olsun küçüklüğüme veriyorum. Ve şükürler olsun ki hala gencim ve önümde upuzun bir hayat beni bekliyor. Hem de en önemlisi benim hayatımda benim kalemimden. Ben yaşıyorsam bu hayatı, yazarı da ben olmalıyım dimi? Onca yazdıklarımın yazarıyım ama onca yıl kendi hayatımın yazarı olmamam çok ironi.Aslında bakacak olursak çoğu kişinin benimle benzer durumda olduğunu düşünüyorum.Gerçekten hayatının her bölümünde hayatını kendisi yöneten kaç kişi var? Etkileniyoruz sözlerden,kişilerden. Öğüt diye dinlediğimiz şeylerin resmen hayatımızı değiştirdiğini görüyoruz sonra. Evet öğütler, dersler iyidir. Ama bu bizim hayatımız.Kendimiz yaşamalıyız istediğimiz gibi.Umuyorum ki bunları okuyanlar içerisinde tuhaf istedikleri olanlar yoktur. Sakın ha ben kötü bir şey yazmak istemiyorum, demek istediğim şey; hayatınızda yapacaklarınıza, isteklerinize siz karar verin. Hepimiz birer öleceğiz. Ve her birimizin birer hayatı var. Başkalarına iki hayat bahşederken kendiniz hiç yaşamadan ölmeyin. Yaşayın doya doya. Kendi hayatınızı çizmede kaleminizi kimseye vermeyin.Tüm okuyucularımı şimdiden çok seviyorum.Kendinizi çok iyi bakın..
-Vildan Çağla Köstem
'Kendi hayatını çizmede kalemini kimseye verme.'
Güzel bir günden kendime merhaba.Bugün için, kendim için, hayatım için şükrediyorum.Bugünün anlam ve önemine bakacak olursak; evet benim için anlamlı bir gündü.Planlarımın hiçbirini yapmadım.Çok geç bir vakitte kalktım, hiç ders çalışmadım.Çokça gülüp eğlendim.Ve hiç pişman olmadım, hala da pişman değilim.Ailemle o kadar güzel vakitler geçirdim ve düşündüm ki sanki bütün herkes sönmüş, bizim ışığımız parlıyor.Ve bana böyle güzel bir aileyi geç vakitte de olsa verdiği için Allah'a şükrediyorum.Aile o kadar önemli bir kavram ki.Size bin de katabilir, bin de eksiltebilir.Ailemizi biz seçemiyoruz malesef. Ve etrafımdaki kişilere bakınca herkesin ailesinde kabullenemediği, yadırgadığı şeylerin olduğunu görüyorum.Anlayamadığım şey;yahu insan onca yıl ailenlesin. Birbirinizin huyunu,suyunu bilmeniz gerekir.Değiştirmeye çalışmak yerine onları olduğu gibi kabullenince ve ortak yönlerinizden yola çıkınca inanın, mutlu olursunuz. Şuan bir okuyucum yok ama bir gün bu satırları okuyan olursa diye yazıyorum bunları.'Evet bugün ailemle çok eğlendim, çok mutlu oldum.' diyip hava atan biri gibi görünmemek için yazıyorum. Size ailenizle mutlu olma formülünü veriyorum. Birbirinizi tanıyın öncelikle.Ve mutlu olma yollarını araştırın. Araştıran bulur zira bulanlar araştıranlardır. Eğer ki ailesini kaybetmiş bir okuyucum varsa öncelikle özür dilerim.İnan ki Allah sana bir anne/baba olarak görebileceğin birini elbet hayatına verecektir.Ve o mutluluğu bir gün yaşarsın. Üzülme ve inan. Ben inandım ve şimdi yaşıyorum.Diğer bir konuya gelecek olursak otobüste çok sevdiğim kitabı okudum.Ve o kadar etkiledi ki ağlamamak için zor tuttum kendimi.Yazarın kaleminde, sözlerinde, her şeyde kendimi gördüm.65 yaşındaki bu güzel yazarda kendimi görüyorum şuan.Yaşlarımız sadece birer sayı, bizler aynıyız.Beni etkileyen o satırları anneme okuttuğumda ise o da ağladı. Meğer annem de bizdenmiş.Tüm o satırları buraya yazamam elbet ama kitap bitince önereceğim mutlaka.Sadece birkaç şey yazabilirim hepsini yazmak istesem de.
'Başkalarının senin hakkında ne düşündüğünü dert ettiğin sürece onlar senin sahibin olur.Ancak kendin dışında bir başkasından onay alman gerekmediği zaman kendine sahip olabilirsin.'
'Artık kesin olarak bildiğim bir şey var. Her neden korkuyorsanız, korktuğunuz şeyin hiçbir gücü yoktur. Güçlü olan korkunuzdur. Korktuğunuz şey size dokunamaz ama korkunuz elinizden hayatınızı alır. Ona her boyun eğdiğinizde siz gücünüzü kaybedersiniz, korkunuzsa güçlenir. İşte bu yüzden önünüzdeki yol ne kadar zor görünse de endişenizden sıyrılıp ileri doğru adım atmaya karar vermelisiniz.'
'Ancak kim ve ne olduğumuza sahip çıkarak hayatı dolu dolu yaşayabileceğimizi kesin olarak biliyorum.Bir zamanlar olduğun kişi olabileceğin yalanına inananlara üzülüyorum.Yaşayabileceğiniz en iyi hayatı yaşamanın yolu reddetmek değildir. Her anı sahiplenmek, burada ve şimdi hakkını kullanmaktır.'
Hayatımın bir bölümünü başkalarını düşünerek yaşadım.'Şu ne der, bu ne düşünür?' Benden şu bekleniyor, bunu yaparsam yargılanırım diye düşüne düşüne geçti hayatım. Şuan o yaşadıklarımın bana ne mi katkısı oldu ? Bir avuç pişmanlık. Benim hayatımı yönlendirmelerine izin verdiğim için kendime, yıllarıma yazık ettim. Ama olsun küçüklüğüme veriyorum. Ve şükürler olsun ki hala gencim ve önümde upuzun bir hayat beni bekliyor. Hem de en önemlisi benim hayatımda benim kalemimden. Ben yaşıyorsam bu hayatı, yazarı da ben olmalıyım dimi? Onca yazdıklarımın yazarıyım ama onca yıl kendi hayatımın yazarı olmamam çok ironi.Aslında bakacak olursak çoğu kişinin benimle benzer durumda olduğunu düşünüyorum.Gerçekten hayatının her bölümünde hayatını kendisi yöneten kaç kişi var? Etkileniyoruz sözlerden,kişilerden. Öğüt diye dinlediğimiz şeylerin resmen hayatımızı değiştirdiğini görüyoruz sonra. Evet öğütler, dersler iyidir. Ama bu bizim hayatımız.Kendimiz yaşamalıyız istediğimiz gibi.Umuyorum ki bunları okuyanlar içerisinde tuhaf istedikleri olanlar yoktur. Sakın ha ben kötü bir şey yazmak istemiyorum, demek istediğim şey; hayatınızda yapacaklarınıza, isteklerinize siz karar verin. Hepimiz birer öleceğiz. Ve her birimizin birer hayatı var. Başkalarına iki hayat bahşederken kendiniz hiç yaşamadan ölmeyin. Yaşayın doya doya. Kendi hayatınızı çizmede kaleminizi kimseye vermeyin.Tüm okuyucularımı şimdiden çok seviyorum.Kendinizi çok iyi bakın..
-Vildan Çağla Köstem
Yorumlar