Hediye gibi geldin, hoşgeldin.
Suya hasret bir çöl gibi, yağmura hasret bir toprak gibi, saadete hasret bir ben gibiyken sen geldin, hoşgeldin.
Bahar geldi sandım gönlüme. Çiçekler açtırdın yüzümde. Güneş artık bir başka doğuyor sanki. Mutluluğum yayılıyor herkese. Seviyor oldum baharı güneşi. Seviyor oldum kendimi, sen sevdikçe beni.
Peki kışın bu soğukta bana baharın geldiğini düşündürten ne ? Korkarım, kalbimin bu ritmi ne? Seni bilmem kaç bahar geçti gönlünden. Ben ilk kez tanışıyorum bu hisle. İlk kez ömrüme güneş doğuyor. İlk kez üşümüyor bu kalbim. Hayata daha sıkı tutunuyorum bu güneşle, senle. Soğuk kalbimi ısıtan bu güneş, sen hep doğ gel. Sen hep bana gel.
Nefes almak bir canlı için ne kadar ihtiyaçsa o kadar ihtiyaçtır mutluluk. O kadar muhtaçtır gülmeye, güldürmeye, sevmeye, sevilmeye. Düşün ki o kadar ihtiyaçsın sen. Yanında huzur bulduğum bir ağaçsın. Bana gülüşlerimin meyvesini veren bir dalsın. Yanında olmasam da, farkında olmasanda sığındığım bir dağsın. Kaybolunan sokaklarda denize çıkan bir yolsun belki de. Hiç bitmesi istenilmeyen mutluluğa giden bir yolsun belki de.
Sen ki güneş batıdan doğasıya kadar hep doğ. Çıkmaz ayın son çarşambası veya perşembesi olasıya kadar hep gel. Öyle ki, gülüşlerimiz birbirimize her zaman güneş olsun. Mutluluğumuz seyirlik değil ömürlük olsun..
-Vildan Çağla Köstem
Diğer yazılarımda görüşmek üzere..
Suya hasret bir çöl gibi, yağmura hasret bir toprak gibi, saadete hasret bir ben gibiyken sen geldin, hoşgeldin.
Bahar geldi sandım gönlüme. Çiçekler açtırdın yüzümde. Güneş artık bir başka doğuyor sanki. Mutluluğum yayılıyor herkese. Seviyor oldum baharı güneşi. Seviyor oldum kendimi, sen sevdikçe beni.
Peki kışın bu soğukta bana baharın geldiğini düşündürten ne ? Korkarım, kalbimin bu ritmi ne? Seni bilmem kaç bahar geçti gönlünden. Ben ilk kez tanışıyorum bu hisle. İlk kez ömrüme güneş doğuyor. İlk kez üşümüyor bu kalbim. Hayata daha sıkı tutunuyorum bu güneşle, senle. Soğuk kalbimi ısıtan bu güneş, sen hep doğ gel. Sen hep bana gel.
Nefes almak bir canlı için ne kadar ihtiyaçsa o kadar ihtiyaçtır mutluluk. O kadar muhtaçtır gülmeye, güldürmeye, sevmeye, sevilmeye. Düşün ki o kadar ihtiyaçsın sen. Yanında huzur bulduğum bir ağaçsın. Bana gülüşlerimin meyvesini veren bir dalsın. Yanında olmasam da, farkında olmasanda sığındığım bir dağsın. Kaybolunan sokaklarda denize çıkan bir yolsun belki de. Hiç bitmesi istenilmeyen mutluluğa giden bir yolsun belki de.
Sen ki güneş batıdan doğasıya kadar hep doğ. Çıkmaz ayın son çarşambası veya perşembesi olasıya kadar hep gel. Öyle ki, gülüşlerimiz birbirimize her zaman güneş olsun. Mutluluğumuz seyirlik değil ömürlük olsun..
-Vildan Çağla Köstem
Diğer yazılarımda görüşmek üzere..
Yorumlar