GÜNEŞİN SESİ

Asırlar olmuş gündüz olmayalı. Alışmışız gecelere ama hala bekliyoruz güneşin doğmasını. Ey vaveylam, sen misin güneşi bekleyen? Ben ki güneşin ta kendisiyim. Yakıp kavuranım, yana yana kül olsam da. Karanlıkta soluklanırım , ışıltım gözlerini kamaştırsa da. Herkes etrafında dönsün ya, dönen ben olmadıkça. Lakin söyleyin bana; bu güneş, bu gündüzler neye yarar huzurlu bir sabaha uyanmadıkça? 'Karanlıkta ışık saçar o gözlerin.' fısıltısı yankılanır kulağımda. Ama artık bütün sesler duyamayacağım kadar çok uzağımda. Kapadım kulağımı her şeye, şimdi yankılansın dursun o fısıltın sonsuzlukta. Karanlık sarınca etrafını ışığımda soluklanışını hatırla. Seni yakmamak için güneşin kendisini kavuruşunu anımsa. Yahut soğukluğum için için kavurursa bu da son armağanım olsun sana..
-Vildan Çağla Köstem
Aylar önce yazmış olduğum yazımı, kısa da olsa , anılmadan eskimesin diye paylaşıyorum sizlerle. Yeni yazılarımla görüşmek üzere.
Sevgiyle kalın..