YAZILARIMA DAİR

 Öncelikle bu yazı diğer tüm yazılarımdan daha farklı ve zor oldu benim için. Çünkü kendimle ilgili bilgileri paylaşmak ilk deneyimim. Daha çok süslü cümlelere, herkesin anlamadığı anlam yoğunluğuna saklanmayı tercih ettim. Elbet bütün yazılarımda benden bir parçalar vardı ama fark edebilen birileri olduğunu sanmıyorum. Bu yazıyı yazma nedenim ise aylardır hiçbir yazı yazmayıp, paylaşmayıp, aylardır yazmaya uzak düşmemin nedenini ve bu bloğumun benim için önemini sizlerle paylaşmak istememdir.
Kelimelerin gücüne her zaman inanmışımdır. Bazı kelimeler bir araya gelerek öyle cümleler oluşturur ki bu cümle sizi motive edebilir veya tüm umudunuzu söndürebilir. 18 yıllık hayatım boyunca beni olumsuzluğa iten bir sürü söz ve düşüncelerle karşılaştım. Lakin beni motive eden, destek veren çok nadirdi. Ve bunun başında ilham kaynağım Şirin geliyordu. Şirin, yazdığım öykü ve romanlar haricinde düz yazı ve edebi yazılara başlangıcım oldu. Ölümüyle de hayatımın büyük ölçüde sarsıldığını söyleyebilirim. Eskisi gibi olmak, gelecekten bir beklenti içerisinde olmak zordu benim için. Hayata tekrar tutunabilmek için sebepler aradım. Zor zamanlar atlattım. Ve sonucunda beni hayata tekrar bağlayan, yazarlık hayalimden vazgeçmeyip geleceğim için ilk adımım, bu bloğumu açmak kararını verdim. Şirin yanımdayken yazdığım yazıları paylaşıp ardından tek başıma bu yolda devam ettim.
Küçüklüğümden beri yazarlık hayalini kurdum ve bloğumun okunma sayılarını, gelen yorumları görmek hedefime yaklaştığımı hissettirdi. Ancak hep ileriye gittiğim söylenemez. Olumsuzluklar ardımdan geldi. Kimi zaman yazmak zor geldi. Ve bu olumsuzluklar yüzünden, her cuma yeni yazımı bloğumda paylaşan ben, zamanı çok aksattım. Öyle sözler var ki sizin motivenizi düşüren ve ben bu sözlerin birçoğuyla tek başıma mücadele ettim.
'İki yazı yazdın diye kendini yazar zannetmiyorsun değil mi?'
'Üşenmiyor musun yazı yazmaya? Niye yazıyorsun?'
'Zeki kızsın, başka hedefler koy kendine.Yazarlıkta ne buluyorsun?'
Hiçbir zaman yazarlığı sadece bir meslek olarak görmedim. Mesleğini yapmak istediğim başka bir hedefim de var. Yazarlık ise her zaman benimle beraber olmasını istediğim bir bağım.Bu bağın daha sıkı olabilmesi için de elimden geldiğince çalışacağım.
Bu konuda bana destek olanlardan da bahsetmek isterdim. Bu yazı hep olumsuzluklardan oluşmasın. Ama tam bir destekçim olduğunu hissetmiyorum. Bu sözlerime darılan yakınlarım olacaktır. Lakin beni ben yapan kalemim ve yazılarımken aylardır yazı yazmadığımı fark eden yok. Bloğum ıssızlaştı, yazılarımdan uzak kaldım. Ve bunu fark eden de yine bendim. Çünkü hayatımdaki eksikliğini hisseden benim.
Çoğunlukla kişilerin okumaktan kaçınması ve benim ağır dilimden dolayı son zamanlarda okunma sayılarım azalmıştı. En yakınlarım da dahil olmak üzere herkes okumaktan kaçıp bir yorum, bir motiveden kaçıp beni yalnız bıraktı. Üzülerek yazıyorum ki bu konu beni yazıya küstürdü.
Geçen hafta tanımadığım birinden bloğumla ilgili güzel bir mesaj aldım. Ve bunun beni ne kadar mutlu ettiğini açıklayabileceğim bir kelime yok.
Bir kişi bile benim yazılarımı okuyorsa, yazılarımla ona dokunabiliyorsam bu benim için çok önemli.Çünkü ben kim olduğu fark etmeksizin tüm okuyucularımın görüşlerini önemsiyorum. Yazılarıma değer veren tüm okuyucularıma değer veriyorum. Ve bunu okuyan sen de, buraya kadar bu yazıyı okuduğun için önemlisin benim için.
Tekrardan yazıya küsmek, bloğumdan uzaklaşmak istemiyorum. Ve bunun için de sizin desteklerinizi bekliyorum. Okumanızı ve bir yorumunuzu bekliyorum.
Sınav senem olmasına rağmen elimden geldiğince aktif bir şekilde yazıp yayımlamaya çalışacağım. Edebi yazılar haricinde düz yazı, kişisel gelişim, ve belki de yeni yazmaya başlayacağım kitabımı bloğumda sizlerle paylaşmayı düşünüyorum. Bunun dışında sizin istekleriniz, önerileriniz varsa yazabilirsiniz.
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Desteklerinizi bekliyorum.
- Vildan Çağla Köstem