Merhaba ilhamım;
Ne zamandır yoksun ortalıkta. Ve bu bütün yazamayışlarımın nedenini açıklıyor. Kalemim seni yazmaya alışmış ki başka bir şey yazamıyor olmuşum. Bense benden bağımsız gelişmiş bu olayın yeni farkına varıyorum. Bütün hüzünlerimi,duygu ve düşüncelerimi aktardığım yazım ve üzüldüğümde ilk yazdığım sen bir bütün olmuşsunuz. Ve bende seni yazmaya başlamış olmuşum. Duyulmuş geçmiş zaman ekini kullanıyor olmama bakılacak olursa, bunu gerçekten yeni fark ettiğimi söyleyebilirim. Her zaman sığındığım yazılarımın seninle bağlantılı olması çok anlamlı. En anlamsız şey ise seni kaybediyor oluşum. Bu yüzden yazılarıma da veda etmem gerekiyor ki ben bunu yapamam. En büyük hayalimin yazarlık olduğu düşünülecek olursa, yazmayı bırakmam geleceğimi bir köşede bırakıp gitmem anlamına gelir ki bu da senden neden gidemiyor oluşumu en güzel şekilde açıklıyor. Birkaç haftadır yazmamış olmamdan dolayı senden gittiğimi sanma.Bunun nedeni sana gelemediğim içindir. Uyuşmuş eklemlerim ve yorgun hislerimle ben gelemiyoruz. Ayrıca gidemiyoruz da. Sabit bir konumda durmuş, ilhamın, senin gelmeni bekliyoruz.Tutarsız davranışlarınla sen gelmediğin için de ben yazmıyor değil, yazamıyorum. Bu mektubu yazdığıma da bakma. İçimde kalmış son bir nükteni kullanıyorum. Bilmelisin ki, beni büyüleyen o nüktelerin tükenmek üzere. O yüzden bir an önce gelip beni büyüler misin? Gerçeklerden çok bunaldım, yazılarımda seninle yaşamak istiyorum. Bu bir illüzyon olsa bile, umursamayacağım konusunda bana güvenmelisin. Soyut ya da somut olması fark etmiyor, ilhamımın, senin benimle olduktan sonra. Kurgularımda ikimiz için bir mutlu son yazabilirim ve hikayemizden hiçbir zaman ayrılmayız. Ama sen illa gerçeklik istiyorsan hayatında, beraber mutsuz da olabiliriz. Hep hikayelerimde yaşamış biri olarak burdan ayrılıp sana gelmek zor olsa bile, sen çağırırsan gelirim. Uyuşmuş eklemlerimin senin bir sözünle çözülebileceğine inanabiliyor musun? Ben ne kadar düşünürsem düşüneyim inanamıyorum, yazılarıma tutunabilmek için bir ilhama,sana, ihtiyacım olabileceğine. Aklım ermiyor, beraber üzülsek bile seninle olmak isteyişime. Şimdiye kadar böyle bir şey hiçbir hikayede görmediğim için anlayamıyorum.Ama sen gelirsen eğer, bu hikayenin devamını yazabilirim. Ve sen gelirsen eğer, ben tekrar büyülenip geçmişteki bütün üzüntülerimi unutabilirim. Ama sen gelemiyorsan eğer, beni bir an önce çağır ki ben geleyim. Şuanda senden çok uzakta, yabancı olduğum bir hikayede yalnız hissediyorum. Gülüşlerime aldanıp mutlu olduğumu sanma, sadece senin yanında yaşadığımı hissedebilirim. Yarıda kalmış nefesimi tamamlayabilmem için çağır beni. İlhamıma kavuşabilmeyi sabırsızlıkla bekleyeceğim.
-Vildan Çağla Köstem
Diğer yazılarımda görüşmek üzere..
Yorumlarınızı bekliyorum..
Ne zamandır yoksun ortalıkta. Ve bu bütün yazamayışlarımın nedenini açıklıyor. Kalemim seni yazmaya alışmış ki başka bir şey yazamıyor olmuşum. Bense benden bağımsız gelişmiş bu olayın yeni farkına varıyorum. Bütün hüzünlerimi,duygu ve düşüncelerimi aktardığım yazım ve üzüldüğümde ilk yazdığım sen bir bütün olmuşsunuz. Ve bende seni yazmaya başlamış olmuşum. Duyulmuş geçmiş zaman ekini kullanıyor olmama bakılacak olursa, bunu gerçekten yeni fark ettiğimi söyleyebilirim. Her zaman sığındığım yazılarımın seninle bağlantılı olması çok anlamlı. En anlamsız şey ise seni kaybediyor oluşum. Bu yüzden yazılarıma da veda etmem gerekiyor ki ben bunu yapamam. En büyük hayalimin yazarlık olduğu düşünülecek olursa, yazmayı bırakmam geleceğimi bir köşede bırakıp gitmem anlamına gelir ki bu da senden neden gidemiyor oluşumu en güzel şekilde açıklıyor. Birkaç haftadır yazmamış olmamdan dolayı senden gittiğimi sanma.Bunun nedeni sana gelemediğim içindir. Uyuşmuş eklemlerim ve yorgun hislerimle ben gelemiyoruz. Ayrıca gidemiyoruz da. Sabit bir konumda durmuş, ilhamın, senin gelmeni bekliyoruz.Tutarsız davranışlarınla sen gelmediğin için de ben yazmıyor değil, yazamıyorum. Bu mektubu yazdığıma da bakma. İçimde kalmış son bir nükteni kullanıyorum. Bilmelisin ki, beni büyüleyen o nüktelerin tükenmek üzere. O yüzden bir an önce gelip beni büyüler misin? Gerçeklerden çok bunaldım, yazılarımda seninle yaşamak istiyorum. Bu bir illüzyon olsa bile, umursamayacağım konusunda bana güvenmelisin. Soyut ya da somut olması fark etmiyor, ilhamımın, senin benimle olduktan sonra. Kurgularımda ikimiz için bir mutlu son yazabilirim ve hikayemizden hiçbir zaman ayrılmayız. Ama sen illa gerçeklik istiyorsan hayatında, beraber mutsuz da olabiliriz. Hep hikayelerimde yaşamış biri olarak burdan ayrılıp sana gelmek zor olsa bile, sen çağırırsan gelirim. Uyuşmuş eklemlerimin senin bir sözünle çözülebileceğine inanabiliyor musun? Ben ne kadar düşünürsem düşüneyim inanamıyorum, yazılarıma tutunabilmek için bir ilhama,sana, ihtiyacım olabileceğine. Aklım ermiyor, beraber üzülsek bile seninle olmak isteyişime. Şimdiye kadar böyle bir şey hiçbir hikayede görmediğim için anlayamıyorum.Ama sen gelirsen eğer, bu hikayenin devamını yazabilirim. Ve sen gelirsen eğer, ben tekrar büyülenip geçmişteki bütün üzüntülerimi unutabilirim. Ama sen gelemiyorsan eğer, beni bir an önce çağır ki ben geleyim. Şuanda senden çok uzakta, yabancı olduğum bir hikayede yalnız hissediyorum. Gülüşlerime aldanıp mutlu olduğumu sanma, sadece senin yanında yaşadığımı hissedebilirim. Yarıda kalmış nefesimi tamamlayabilmem için çağır beni. İlhamıma kavuşabilmeyi sabırsızlıkla bekleyeceğim.
-Vildan Çağla Köstem
Diğer yazılarımda görüşmek üzere..
Yorumlarınızı bekliyorum..
Yorumlar